Erich Ruelens : ‘Vroeger beslisten wij zelf over de voedselpakketten die we ter beschikking stelden. Dat was voor iedereen hetzelfde, maar dat beantwoordde onvoldoende aan de specifieke noden van de mensen. We introduceerden daarom het concept van winkelen als in een supermarkt. ‘Klanten’ kunnen, net als in de supermarkt, met hun winkelkar zelf langs de rayons gaan. Zo kunnen ze zelf bepalen wat ze nodig hebben en hoeven ze niet meer de zoveelste doos pasta aan te nemen die ze uiteindelijk toch niet nodig hebben.’
Afhankelijk van de individuele noden, krijgen de mensen bij aankomst een codekaart, naar gelang van de grootte van het gezin. Heel het systeem berust op een computerprogramma dat lang geleden werd ontwikkeld, maar intussen was verouderd.
Tom Moortgat – ‘Dat was een zeer goed programma, maar aan een upgrade toe. Tijdens een inzamelactie van kleding door onze club, kwam dit probleem ter sprake. Ik heb me er even mee bezig gehouden, en nu werkt het weer perfect. Met mijn technische kennis heb ik op een andere manier een bijdrage kunnen leveren.’
De vereniging beschikt ook over een kledingafdeling. Kledij op overschot die niet wordt verdeeld onder de behoeftigen, wordt verkocht. Iedereen kan er kledij kopen en de opbrengst wordt gebruikt voor schoolkosten, allerlei sportactiviteiten en uitstappen voor de behoeftige kinderen. Door onze succesvolle inzamelactie bij de clubleden konden we dus ook hier ons steentje toe bijdragen.
